Ander afscheid dan gepland
Na het versturen van mijn laatste email
bleek dat er toch nog heel wat aan de hand was geweest;
Terwijl wij in het computerlokaal de laatste email aan het typen waren hoorden
we buiten een enorm lang en luid mitrailleurgeluid. Buiten op het plein was er
niemand, de kinderen in het computerlokaal naar het raam liepen om te kijken wat
er aan de hand was, werden teruggeroepen door Mario.
Na een half uur was het rustig en
liepen er weer mensen op het ICP-terrein. Er bleek een politie-inval te zijn
geweest die al om 6 uur die morgen begon. De nummer twee van de drugslijst was
door politiekogels om het leven gekomen maar helaas ook een onschuldig
slachtoffer: een vrouw van 25 die een aantal jaren op ICP had gewerkt.
Voor de mensen van ICP en van Providencia was dit een heftige gebeurtenis (ook
al zijn ze e.e.a. "gewend")
Nu de rust was teruggekeerd gingen wij
nog de laatste reaals uitgeven an aan vitamina com banana. Terwijl we naar de
succobar liepen hoorden we boven de sloppenwijk een helikopter die daar wel een
uur heeft gehangen.
Met dit soort dingen weet je dat alle winkels op last van de drugsbendes
gesloten moeten blijven uit respect voor het slachtoffer van de bende, en weet
je dat de drugsbendes terugslaan (zij hebben een wapenarsenaal waar menig
politiekorps hier jaloers op zou zijn).
Enfin, de stemming was zeer bedrukt toen we afscheid gingen nemen van al die lieve mensen, We hadden een ander afscheid verwacht, maar begrijpelijk gezien de situatie. Toen Mario ons wegbracht was een deel van de straat afgezet door de politie die daar ieder met een kogelvrij vest en een mitrailleur in hun handen stonden. Geen dreigende situatie, maar fijn is anders.
Op het vliegveld afscheid genomen van Mario, en toen we de lucht ingingen toch weer even slikken. Rio 2006 zat er op! Het wordt weer uitkijken naar een nieuw bezoek aan deze stad met al haar contrasten. Dit zal vast in 2007 zijn!
Thuis hebben we niet stil gezeten. Met stichting Way to ICP hebben we immers nog een hoop werk voor de boeg!