Gewoon
héél bijzonder... (28-12-2003)
Dat mag je het toch wel noemen: héél
bijzonder.
Wat dan? nou van alles....
In mijn vorige verslag meldde ik jullie al dat ik naar een crèche in de favela
ging met mijn koffer vol met kleding, knuffels e.d.
Het bezoek was gewoon héél bijzonder.
De crèche ligt aan de andere kant van de berg aan de rand van de oudste favela
in Brazilië, werd vroeger ondersteund door de Katholieke kerk, maar door gebrek
aan fondsen en nonnen hebben ze die steun niet meer.
Ze krijgen wat geld van de gemeente Rio en kunnen daarvan 65 kindertjes onderdak
bieden overdag. (Het gebouw kan makkelijk 300 kids herbergen).
Een paar verlegen kids (vind je het gek als zo´n grote Hollander voor je neus
staat, of beter gezegd: gehurkt voor je zit).
Toen alles weggegeven was niet alleen mijn koffer leeg. Ik voelde mezelf ook
even helemaal leeg, en het enige wat er uitkwam waren tranen.
Voor het eerst greep de situatie me hier enorm aan.
Gewoon héél bijzonder zijn ook de verhalen die ik van Mario en Anita horen
over hun 50 jarig werk als missionaris.
In Angola heeft Mario een tijdje in de gevangenis gezeten omdat toenmalig
overheerser Portugal dacht dat Mario de spoorlijn van Angola wilde opblazen. Hij
ging samen met zijn kersverse vrouw Anita alleen met de trein naar een bepaalde
plek waar hij een tijdje alleen had gewerkt en kwam onderweg op elk station waar
de trein stopte (en dat was op elk station op de route) mensen tegen die hij
kende. De doorgewinterde detectivelezer weet wat al gaat volgen: de Portugezen
dachten niet aan een weerzien tussen mensen, maar een netwerk van spionnen.
Mario gaf ze instructies en dergelijke om het complot tot uitvoering te kunnen
laten brengen. Aangezien vrouwen er niets voorstelden, mocht Anita gewoon weg
(ook als smokkelde ze wel het e.e.a mee).
Gewoon héél bijzonder is ook het beeld van Christo uit de misto! Dinsdag 23
december genoten van een geweldig uitzicht over Rio! Hoor ik een drietal mannen
Nederlands praten. Wat een heerlijk geluid: Nederlands! Ze deden ff Rio aan in 3
dagen (zeg maar een kort stedentripje)
Zo tussendoor zijn de dingen ook gewoon leuk hoor: basketballles geven aan een
groepje jongens uit de favela, gewoon op blote voeten of teenslippers. Leuk om
te zien dat er 2 jongens bij waren die vanaf het begin van de training
erbij waren toch wel wat vorderingen hadden gemaakt na slechts anderhalf uur. Na
anderhalf uur vonden de boys en de trainer het wel best (eerst maar eens ff een
sigaretje voor deze oude man die nog 3 dagen last van spierpijn in zijn kuiten
had omdat hij en behoorlijk fanatiek zonodig basketbaltraining moest gaan geven
nadat hij eerst diezelfde dag vanaf de voet van Corcovado naar beneden moest
gaan lopen in plaats van het tandradbaantje naar beneden te nemen) afgelopen
woensdag natuurlijk weer even in de uitzending geweest van de Golfbreker en
wat mensen gesproken.
Kerstavond was mooi: ondanks de geweldige regenbui was het mooi, door het
nationale park van Tijuca op weg naar de Kerst-mis (een candle-light service,
zonder Jan van Veen overigens) van de Union Church. Deze kerk is gesticht door
dezelfde pastor die ICP heeft opgericht.
De kerkdienst werd in het Engels gehouden en duurde nog geen uur nadat het al om
7 uur was begonnen (dat kwam omdat de mensen hier daarna naar hun familie kunnen
en de kids niet al te lang op hoeven blijven). Als laatste werd Holy Night
gezongen en wel allemaal staande in een grote
kring met de kaarsen aangestoken. Ben niet christelijk, maar dat was mooi, het
was goed.
In Brazilië kennen ze maar 1 Kerstdag, en dat werd er een die ik waarschijnlijk
nooit meer zal gaan beleven... niet gewoon maar wel Héél bijzonder....
Op Kerstavond werd er volop geschoten in de favela boven het ICP, en aangezien
ik op Kerstdag een rondleiding door diezelfde favela kreeg was ik wel ongerust.
Ongerust of het wel door kon gaan, want veiligheid is wel ff het belangrijkste!
Felix, een van de medewerkers van ICP, woont in de oudste favela van Brazilië.
(de naam van de favela is Providencia) en wilde me graag rondleiden. Er was geen
probleem, de rondleiding kon doorgaan, alles was veilig (hoewel
hij nog wel even een ongebruikte kogel opraapte tijdens de rondtour). Felix
praat veel, heel veel, alleen geen Engels. Als je hem ziet lopen is
er maar 1 vergelijk: die met Charlie Chaplin. grappig om te zien, maar het bleek
in de favela wel effectief, omdat het behoorlijk op en neer ging en
de ´weg´ nou niet altijd even makkelijk te bewandelen was.
Foto´s kon ik niet zomaar maken, als ik een foto wilde maken moest ik dat
aangeven aan Charlie, euhh Felix en die zou dan even aan iemand vragen of de
hier aanwezige persoon, tevens vriend van Mario Way (moi dus) een foto mocht
maken.
Vriend zijn van Mario Way is hier een toverspreuk! Ze begroeten je vriendelijk
en wensen je Feliz Natal (prettige Kerst). Of ik een glaasje rode wijn in een
bar wilde gaan drinken? lijkt me om 1 uur nog wat aan de vroege kant.
Heb niet veel foto´s gemaakt, maar de indrukken staan wel voorgoed op mijn
eigen harde schijf.
Niet gaan kijken naar iemands leed, maar beleven hoe het hierboven (ik zit
onderaan de favela op het ICP-terrein) functioneert. Helaas was het pizzatentje
in de favela gesloten.... Dan maar even een andere lunch, later...
Later zou gaan worden op het strand van de Copacabana! Met een MacPicknick zak
aan de rand van hét fascinerendste strand van de wereld eten om daarna richting
de zee te gaan. Heerlijk om naar de vloedlijn te kijken, heerlijk om te genieten
van Kerst zo op deze wijze..... KERST 2003!!! Weergaloos en onvergetelijk.
Voor de rest van de week is het wat saai. Na alles gezien te hebben en wat rond
te hebben geshopt heb ik zin om weer wat te gaan doen!
Maar daarvoor moet ik nog even geduld hebben.
Op 29 december komt er een groep van 13 Amerikanen over uit South Carolina om de
verjaardag van Mario te vieren (hij wordt dan 73!), op 31 december staat
natuurlijk de kraker op het programma: oud-en nieuw op Copa wordt MEGA, en op 5
januari ga ik naar het zomerkamp om daar basketballles te gaan geven. Dus tot
die tijd een beetje tijdverdrijven en genieten...
Ik ga jullie volgend jaar weer mailen!
Wees voorzichtig met vuurwerk, bewaar nog even een oliebolletje voor mij en ga
jullie alvast Gewoon (een) héél bijzonder mooi... oud- en nieuw wensen!!!
Tim del Rio