Ho Ho Ho...... (21-12-2003)

Hoe gek is het als je Nederland spreekt dat ze het toch altijd over het weer hebben.... Hoe gek is het om de dagen voor Kerst nog steeds te genieten van het weer hier...
Genieten doe ik volop, hoewel er zo af en toe ook wat mindere zaken aan de orde zijn...

Het afscheid van de 32 meiden van de Casa Lar Meninas en de staf viel mee. Er waren wel wat meiden die hun tranen niet konden bedwingen, en af en toe moest ik wel ff slikken, maar het was goed zo. Niteroi ging ik afsluiten om me te richten op Rio.

De avond ervoor waren we met Cleonice, Davi en andere mensen van AMAS uit eten geweest, gezellig in een pizzeria waar er continu obers rondliepen om je te bedienen met stukken pizza's en pasta's.
Misschien ligt het aan mijn verwachting, maar als bijna iedereen een leuk cadeautje krijgt, dan verwacht je toch ook zoiets, NADA.... Ik dacht maar
This Is Brasil.

Wat helemaal niet zo leuk was (maar dat ligt misschien ook aan mijn naïviteit) is het feit dat 1 van de meiden ff R$ 150 van mij (delen door 3 voor de Europrijs) had gebruikt om voor haarzelf nieuwe kleren te kopen zonder dat ze aan mij had gevraagd of ze dat geld zomaar uit mijn portemonnee mocht pakken.... Tja, je weet dat alle meiden een niet zo'n prettige historie hebben, je weet ook dat t een beetje je eigen schuld is, maar tis niet helemaal fijn zeg maar.
Nilton, een van de leraren die op AMAS woont, zat er goed mee in zijn maag. Ik was daar de eerste gast die bleef slapen... Toch maar even aan wat anderen verteld.
De volgende dag met Juliana (het meisje in kwestie) gesproken, maar ze kon niet meer uitbrengen dat Het spijt me...
Zo leer je dus elke dag wat.

In Rio slaap ik op het instituut waar Mario en Anita werkzaam zijn, onderaan de oudste favela van Rio.
Omdat het al grote vakantie is, zijn er amper kinderen. Wel heb ik een andere Mario gesproken. Hij is de computerleraar en de it-er
van ICP.
Hij heeft de laptop in gebruik en is zeer enthousiast (standaard is hier windows 98, dus hij vond het wel heel cool dat hij én een laptop had én windows 2000) De laptop gaat dus heel goed gebruikt worden (THNX! again Ricardo!!!)

Van het weekend maar eens de bloody-toerist uitgehangen: geld verdeeld over de broekzakken, en in je schoenen en zaterdagochtend samen met Davi (die vanuit Niteroi was komen overwaaien zonder dat we een duidelijke afspraak hadden gemaakt) naar het Christusbeeld gegaan... dat was een belevenis op zich;
Want wie maakt nou mee dat je een foto kan maken van Rio in de mist (oftewel Christo in de misto!) Jammer, maar helaas dus.
Wel de benodigde souvenirs gekocht (alsof ik al niet leek op een bloody-tourist) en daarna naar COPACABANA!
WOUW! Ik liep op de Copacabana.... geweldige ervaring, en al helemaal om daar de zonsondergang mee te maken op het strand. Lekkere Braziliaans pizza op de boulevard gegeten en 's avonds laat pas weer terug op ICP en heb me geen moment onveilig gevoeld.
Vandaag stond op het programma de suikerbroodberg en de hippie feirra (hippiemarkt).
Hoewel kabelbaantjes niet mijn favo tijdverdrijf is, wel genoten van het uitzicht tijdens de rit naar het eerste station.
Daar was het uitzicht al geweldig, maar het hoogtepunt moest natuurlijk nog komen: het suikerbroodje zelf..... En of dat een hoogtepunt was!

Je weet als je naar Rio gaat dat je naar het Christusbeeld, de Copacabana en de suikerbroodberg gaat, maar als je er eenmaal bent, dan pas BELEEF je zoiets. En dan heb ik nog het oud-en nieuwfeest op het strand van Copacabana tegoed.

Op de hippiemarkt viel het afpingelen een beetje tegen, wel leuke dingen gezien, maar niet echt dat je zoiets had van: neem ik absoluut mee... totdat
ik langs de schilderijen kwam (ik dacht dat het naïeve kunst was, maar ben meer op de hoogte van boekhouden). Daar zag ik een heel gaaf schilderij van 1 meter bij 60 centimeter met natuurlijk de afbeelding van het christusbeeld, 2 favela's de skyline van de Copacabana en oude Portugese huisjes (ook voetballende mensen met shirts van Flamengo en Botafogo waren niet vergeten)
Dit schilderij moest ik hebben.
De man vroeg R$ 220,-, niet echte de prijs die ik in gedachten had. No, noo, too much... R$ 200,- dan... Nee ook niet. Waar ik vandaan kwam?
Nederland. Oh Amsterdam! Juist ja, waar je marihuana kan roken (knipoog erbij)... Nice painting sir isn't it? Yes it's very nice, but not the price... How much then? R$ 120,- No, too less.... Afijn, we waren in ernstige onderhandeling en zijn na een klein kwartiertje op R$ 150 uitgekomen.
TOF! Alleen hoe krijg je zoiets nou mee hoor ik u denken? Gewoon ontmantelen (het doek is van canvas en kon gemakkelijk van de lijst worden verwijderd zonder beschadiging)

De komende dagen ga ik wat basketballles (echt waar, 3 lll!) geven en naar een favela (onder begeleiding) om daar kleding e.d. aan een crèche te geven die vroeger werd ondersteund door de Katholieke kerk, maar nu afhankelijk is van bijvoorbeeld een ICP.
Lijkt me een geweldige ervaring om in een favela rondgeleid te worden (niet vergeten een fotorolletje te kopen...zit nu al aan de ruim 400 foto's).
Daarna het Kerstfeest op ICP en dat brengt me ook zo'n beetje aan het einde van dit mailtje: Ik ga jullie vanuit een zonnig zo af en toe bewolkt (zijn we toch weer bij het weer) en warm Rio een HELE fijne Kerstdagen wensen en alvast een heel
goed begin van 2004!!!

Tim