hallo dan... zijn we weer.... (23-11-2003)

Hoi!

Maar even weer een mailtje uit Niteroi, waar het weer beter wordt (sinds El Nino is het wat meer bewolkter en regenachtiger dan normaal)
Fijn om de reacties van jullie te lezen, het maakt Nederland een stuk minder ver!
Probeer ze zo goed en zo kwaad mogelijk te beantwoorden.....

Een week Brazilië ging snel, als een busrace (elke dag weer zit ik met verbazing te kijken hoe het verkeer hier goed gaat). Over race gesproken...je voelt m al aankomen... toch maar geen vlees meer eten hier. 1 Dag aan de dunne is wel genoeg.
Ik zag van de week al dat ze rustig het vlees in plastic verpakking buiten de koelkast laten voorgaren, dus dat vlees liet ik aan me voorbijgaan, maar blijkbaar toch ff wat gegeten wat ik niet zo goed kon hebben...

Omdat donderdag een feestdag hier was, Zumbi dos Palmares (was een slaaf die voor zijn recht opkwam), hebben we nog niet veel gedaan, beetje in Niteroi geweest en ook nog even naar Rio om wat spullen op te halen..
Ook zijn we naar de Casa Lar meninas geweest. Een soort van weeshuis voor meisjes (ze hebben er ook een voor jongens, dat heet dan Casa Lar meninos).

In een rustig gedeelte van Niteroi wonen er 32 meisjes met een paar volwassenen.
Zo nu en dan raken de verhalen me wel... een (misvormd) meisje dat op rechterlijk bevel bij haar hele arme ouders was weggehaald en zo niet
dood hoefde te gaan. Een ander meisje wiens drugsverslaafde moeder een mes op haar keel zette, krijgt nu een kans om een bestaan op te bouwen en nog meer van dit soort verhalen.
Aan de ene kant aangrijpend, aan de andere kant het mooie van een instituut als AMAS waardoor je de ellendige geschiedenis als historisch feit op de boekenplank zet en vooruitkijkt.

Ik heb zitten denken hoe ik ze kan helpen met iets voor de lange termijn...
Ik had al snel mijn wicky-the-viking-moment te pakken!!!
Ik heb ze het volgende voorgesteld (en lees aub ff aandachtig...):

Het gebouw ziet er van binnen oud en toch wel triest uit (sommige klaslokalen hebben amper daglicht).
Als we nu een lange wand van de klaslokalen gaan schilderen in vrolijke kleur en we schilderen een simpele tekening erop dat herkenbaar is voor de kids (regenboog, vlinders, vissen e.d.), dan maakt dat het verblijf voor de kids in de klas toch veel leuker? (ik ben geen psycholoog zoals de meesten wel weten, maar ik denk wel dat vrolijke kleuren en leuke simpele tekeningen een positieve invloed hebben op de kids)

Mijn idee heb ik voorgesteld aan Cleonice (zij is uiteindelijk de directrice van AMAS) en vond het een heel gaaf idee.
We gaan in ieder geval beginnen met de aula, en zien dan wel hoever we komen.

Dit project kost geld (aha, daarom moest ik zo aandachtig lezen...) en het zou heel tof zijn als jullie mee zouden helpen aan dit project d.m.v. een
geldelijke bijdrage...(als iedereen € 25,- of meer stort komen we heel ver!).

Dus, mijn verzoek aan jullie is: willen jullie meehelpen om de klaslokalen vrolijker te maken dmv een bijdrage over te maken op mijn rekening 94.75.85.087 ovv je naam en project colorfull? Dat zou ik heel tof vinden en wat nog meer geldt, de kids zouden jullie heel dankbaar zijn!!!
Laat me even via de mail een reactie achter aub.

Nou dat was m wel! Voel me erg thuis hier, sms veel en het was vandaag wel heel erg fijn om de stem van m´n zus weer ff live te horen.

Groeten!

Tim

PS: voor de mannelijke lezers onder ons: de schoonheid van de Braziliaanse vrouwen valt me wel tegen hoor. OK, leuke lichamen, maar een uitstraling van een versgesneden ui.... om te huilen dus.
Ze proberen me wel hier te gaan koppelen zodat ik hier ga trouwen en ongeveer 10 kinderen kan gaan produceren, maar wees gerust (of wees gewaarschuwd) ik kom terug!